Gayal*
Bir dağın yamacında,
bir öğle vakti ıssızlık bungun bir iklim olur:
kalbinin tam ortasından seni sızlatan.
Köklerine doğru başlayan yolculuğunda,
yabansı ve bir o kadar da örselenmiş düşleriyle
bir çocuk adım adım seni izler.
Ey benden önce yaşayanlar!
Gayal’da eskimiş potinlerini,
duvar diplerine düvenlerini,
çakmaktaşlarını bırakanlar;
zeytin ağacına yağlıklarını bağlayanlar!
Bilirim yıldızlar sessizdir öğle vakti.
Gayal: Parmaksız oğlu Hasan’a
kim bilir kimlerden kalan.
kim bilir kimlerden kalan.
Söyleyin, saklanan siz misiniz ben mi şimdi?
*Gayal> kayal> kaya+ağıl> (taşağıl gibi, kaya ağılı)
Şerif Erginbay
Bu güzel "Gayal" bestesi için kardeşim Hasan Bozkurt'a çok teşekkürler.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder